Pierwszy tydzień lipca przyniósł lekkie odreagowanie na rynkach giełdowych, w tym także na rynku warszawskim, ten jednak był i tak bardzo wybiórczy i wcale nie pokazuje w żaden sposób, że wyceny są niskie i atrakcyjne, a bardziej wygląda to na perspektywę dalszego opadania indeksów przecinanych małymi korektami. WIG20 zyskał w zeszłym tygodniu 0,78%, ale jeszcze w grę wchodzą kwestie dywidendowe (indeks cenowy). To właśnie wyjaśnienie tego, dlaczego WIG zyskał 1% wobec spadku mWIG40 o 0,53%, a wzrostu sWIG80 tylko o 0,48%. I tak jednak parkiety rynków rozwiniętych wyglądały lepiej. DAX wzrósł o 1,55%, ucieszony ciszą, być może chwilową, wokół wojny handlowej. CAC40 zwyżkował o 0,98%. Dobrze było też w USA. Co prawda średnia przemysłowa największych spółek DJIA urosła tylko o 0,78%, za to już szerszy S&P500 zwyżkował o 1,52%, a technologiczny NASDAQ aż o 2,37% i jest już najwyżej w tym miesiącu.

Ostatni tydzień czerwca na globalnych rynkach akcji był okresem znaczącej zmienności oraz spadków. W skali całego ubiegłego tygodnia niemiecki DAX stracił 2,2%, francuski CAC40 1,2%, a brytyjski FTSE250 0,9%. W Stanach NASDAQ zniżkował o 2,4%, podczas gdy indeksy DJI i S&P500 osunęły się o 1,3%. Rynek przestał ignorować protekcjonistyczną politykę Donalda Trumpa. Inwestorzy najwyraźniej dostrzegli, że kolejne decyzje i zapowiedzi amerykańskiego prezydenta to nie forma negocjacji, a realne działania w ramach wojny handlowej, która swoim zasięgiem obejmuje Chiny, UE, czy też Kanadę.

W ubiegłym tygodniu globalny sentyment rynkowy był zdecydowanie niedźwiedzi. W skali całego tygodnia DJI stracił 2%, S&P500 0,9%, a NASDAQ 0,7%. Z kolei w Europie niemiecki DAX osunął się o 3,3%, a francuski CAC40 o 2,1%. Wojna handlowa stała się faktem, a Donald Trump grozi nałożeniem kolejnych taryf celnych. Z drugiej strony pojawiły się pogłoski, że Biały Dom chce powrócić do negocjacji z Chinami. Nieobliczalna polityka prezydenta USA wprowadza niepokój na globalnych rynkach finansowych, tym bardziej że konflikt ws. handlu dotyczy nie tylko Stanów i Chin, ale również UE. O pozytywnym zaskoczeniu, które jednak zostało przyćmione przez politykę należy mówić w przypadku wstępnych odczytów indeksów PMI dla strefy euro.

W ubiegłym tygodniu w centrum uwagi rynku znalazły się dwa najważniejsze banki centralne: Fed oraz EBC. Zgodnie z oczekiwaniami stopy procentowe za oceanem zostały podwyższone. Kluczowe znaczenie miał jednak komunikat banku, z którego wynika, że FOMC faktycznie może dokonać czterech, a nie trzech (scenariusz bazowy) jastrzębich ruchów w 2018 r. Tymczasem postawa Rady Prezesów EBC okazała się być gołębia i zdecydowanie zaskoczyła wielu inwestorów. Program QE będzie kontynuowany w obecnej formie (30 mld euro miesięcznie) do końca września, a następnie do końca roku w wielkości 15 mld euro miesięcznie. Pierwsza podwyżka stóp procentowych być może będzie miała miejsce w drugiej połowie 2019 r.

W minionym tygodniu nastroje na globalnych rynkach finansowych uległy poprawie. Niemniej obawy związane ze stanem włoskiej gospodarki oraz z jej nowym rządem, a także z ryzykiem wybuchu globalnej wojny handlowej nadal pozostały aktualne. W centrum uwagi inwestorów znalazły się relatywnie jastrzębie wypowiedzi przedstawicieli EBC. Niewykluczone, że nadchodzące obrady Rady Prezesów EBC przyniosą deklarację ws. dalszej przyszłości QE – rynek oczekuje, że program zostanie zakończony w tym roku. W efekcie nie stanowi zaskoczenia ubiegłotygodniowa słabość europejskich indeksów (na tle Wall Street) oraz aprecjacja euro.